مجتمعِ بزرگ «ارگانیسم مسکونی»، در هشت هکتار زمین، در قلب منطقه سبز ساوت‌رجز سنگاپور، قد کشید. برخلافِ روال رایجِ بلندمرتبه‌های عمودی منزوی از متن، این مجموعه بصورت نواری و افقی، معماری گسترده و بی انتهایی ارائه می‌کند که توسط مردم احاطه شده‌است. مجموعه‌ای از بناهای خصوصی و عمومی، که می‌تواند هم در طول و عرض و هم در ارتفاع گسترش یابد.
این ترکیب متوازن و یگانه از ساختمان‌ها، از 31 بلوک تشکیل شده، که هریک از آن‌ها 70 متر طول و 6 طبقه دارد. در این‌جا 8 حیاط مرکزی 6 گوش وجود دارد و 4 محوطه در سطوح مختلف. به خاطر ارتفاع نه چندان زیاد مجموعه- 24 طبقه در کل- مساحت عمومی زیربنای این مجموعه، 170 هزار مترمربع است. بلوک‌ها باهم ترکیب می شوند، همسایگی‌های مختلف می‌سازند، و در نتیجه، اشکال و هندسه‌های مختلفی در ترازهای مختلف بوجود می‌آید. در سایه این ترکیب، 1040 آپارتمانِ این مجموعه، ضمن دسترسی یا اشراف کامل به فضاهای باز و عمومی اطراف، ویژگی‌های خانه‌های امن و غیر مشرف و کاملا خصوصی را هم پیدا می‌کنند. آپارتمان‌ها تنوعی از 2، 3 و 4 اتاقه، پنت‌هاوس، دوبلکس، حیاط‌دار (در طبقات) دارند و در کنارشان فضاهای عمومی مثل4 باب استخر، سالن تئاتر، پاویون‌های تفریحی، استراحت‌گاه، فضاهای بازی و مهدهای کودک و غیره تعبیه شده‌است.
برای تامین حداکثر آسایش و آرامش محیطی، طراحی منظر انجام شده، و در طراحی و اجرای سازه هم دقت زیادی خرج داده‌شده‌است. ویژگی‌های محیطی، بویژه عوامل اقلیمی مثل وزش و تابش مورد توجه جدی بوده‌است. از جمله طراحی کردیورهای بادگیر که حرکت باد در داخل بنا را تسهیل کنند. نماها با بالکن‌ها و بیرون‌زدگی‌هایی ساخته‌شده‌اند که گیاهانی در آن‌ها وجود دارد. ترازهای منفی مجموعه که عملکرد پارکینگ دارند، تهویه و نور طبیعی دارند و بسته و تاریک نیستند.
معماری تقریبا نامتعارف مجموعه، در مقابل، وسیله‌ای برای راحتی و آسایش شده‌است. شرکت مشاور مجموعه، اینترلِیس، بلافاصله پس از ساخت آن، موفق به دریافت جایزه «بهترین مجموعه مسکونی شهری» از شورای بناهای شهری و بلندمرتبه شد. ضمنا، در دو حوزه معماری سبز و طراحی عمومی سنگاپور هم جایزه‌ای به این معماری داده‌شد.
بلوک‌ها که روی‌هم با زاویه و بصورت تعلیقی قرار گرفته‌اند، از یک‌سو امکان نورگیری تمام واحدها در تمام طبقات را فراهم می‌کند، از سوی دیگر دید بسیار زیبایی به مرکز تجاری سنگاپور از یک طرف و دریای «جزایر سانتوز» از طرف دیگر دارد. هر گوشه‌ای از این ساختمان می‌تواند کادری از یک فیلم بیادماندنی را بسازد. ضمن این‌که، مجموعه بناها و منظر آن یادآور قله‌های معماری مدرن، مثل ساختمان متابولیسم، یا آثار سالیوان و رایت می‌تواند باشد.
سرمعماری این مجموعه، اوله شرن، از دفتر معماری اُ.ام.آ (OMA) است.
برج 800 متری چین که توسط معماران" مد" طراحی شده است، به بیان این مسئله که در آینده، آسمان خراش ها چگونه خواهند بود، می پردازد. بر خلاف آسمان خراش های مرسوم که عظمتشان را با ارتفاع و فرم به یاد ماندنی شان به تصویر می کشند، برج 800 متری این معنی و مفهوم را به گونه ای منحصر به فرد درارتباط با پیرامون و شهر، به تصویر می کشد. چهارچوب ساختاری آسمان خراش محدود است و به سادگی تعریف می شود، سازه ای خطی و مرکزی و تکرار آن در بلوک دیگر گرداگرد یک شکل کروی. در این زمان، وقتی که رکورد ارتفاع برای چنین ساختمانهایی در حال جابجایی بود و برج مذکور از عنوان بلند ترین نسخه ارتفاعی جهان به زیر می آمد، ناگهان این برج تبدیل به ساختمانی میشود که عنوان پیچیده ترین آسمان خراش، در بیان ارتباطات مدرن شهری را به خود می گیرد. برجهای دوگانه با یک کابل ایمنی در بالای برج در ارتباطند، که این امکان را بوجود می آورد تا بازدید کنندگان، بتوانند از داخل و اطراف برجها بازدید به عمل آورند. در واقع انعکاسی از قدرت پویایی و جابجایی در شهر .
ایده مرسوم گذشته درباره فرم و استایل نمادهای شهری که در تضاد، تظاهر پیدا می کرد، منسوخ شده است. برج 800 متری مانند یک مرکز اداری ماشینی کار نمی کند، بلکه تبدیل به ترکیبی پویا و زنده از فضایی تجاری، خدماتی، تفریحی خواهد شد. ایجاد دسترسی های عمودی به بخش های عملکرد اداری و اقامتی، این مجموعه را به شهری با اجزای منسجم تبدیل می کند تا این برجها ی دوگانه و استفاده کنندگانش را به بخشی از زندگی این کلانشهر مبدل سازد. تنوع و پویایی ، این برج 800 متری را به جایگاهی برای دفاتر اداری و اقامتی با مساحتی حدود 310840 متر مربع ، سوق خواهد داد
در هفته طراحی بلگراد 2014، معمار سوئیسی Christian kerez، طرحی برای بخش فرهنگی جدید که در شهر Guangzhou چین ساخته خواهد شد، ارائه داده است. پروژه با قرارگیری در منتهی الیه جنوبی آکس اصلی شهر، تلاش می کند تا با استفاده از الحاق المان های طبیعی و تیپولوژی کنار گذر برای دسترسی سواره، از هیاهو و ازدحام محیط اطراف مرکز شهر دوری کند. امتداد مسیر پر رفت و آمد، رود zhujiang، زمینی با وسعت 55 هکتار ،گالری هنر و موزه علوم طبیعی و موزه شهر را در بر می گیرد و تمام ساختمانهای مذکور در اطراف میدان lingnan شکل می گیرند ، به همراه پارک موجها در مسیری پیچیده و پر پیچ و خم و مکانهای کوچکی برای فضای سبز. با ساخت برجهایی با 600 متر ارتفاع، این منطقه نیز به هدف مهمی برای توریست ها بدل خواهد شد و بازدیدکنندگان بین المللی را از اقصی نقاط جهان، هوشمندانه به سمت خود جذب خواهد کرد.
مجموعه این سه موزه در اطراف یک پارک ملی شکل خواهد گرفت و برای حفظ پیوستگی در سایت، دسترسی های اصلی به صورت زیرگذر گسترش یافته اند تا منظری یکدست و متوالی برای دسترسی پیاده بوجود آید. عوارض طبیعی زمین پروژه در اطراف موزه ها و با دسترسی همه جانبه به انستیتو های متعدد ادامه یافته اند. هر ساختمان در سایت مانند مجسمه ای ارگانیک می باشد که چون بنای یاد بودی، قامت برافراشته اند ،درست مانند نقاشی های مردم این سرزمین.
در هفته معماری بلگراد Christian kerez طرح را اینگونه توصیف کرد که "وسواس و دقتی خاص برای دستیابی به فضای عظیم معماری و جایی که توریست های Guangzhou بتوانند در آن آینده را بیابند." استراکچر از صدف ها بهره برده است با سقفی سبک و نمای ساختمان سیستمی خودگردان و مستقل از نیاز به انرژی می باشد. این موزه ها منحصر به شهر خود نیستند و به محیط طبیعی و منظر اطراف خود نیز تعلق دارند.
مجموعه ی " یک پارک مرکزی " با ارتفاع 116 متر در مرکز شهر سیدنی، بلندترین باغ عمودی جهان نام گرفته است. این طرح که توسط معمار فرانسوی، ژان نوول طراحی گشته، از دو برج 16 و 33 طبقه تشکیل شده است که بر روی یک پودیوم چهار طبقه ی تجاری قرار گرفته اند. این پروژه که کاربری های متفاوتی دارد، با همکاری شرکت محلی معماران پی تی دبلیو، 563 آپارتمان لوکس را به مرکز این شهر استرالیایی ارائه نموده است.
بر روی برج بلندتر شرقی، یک اینستالیشن معلق بازتابنده متشکل از 320 پنل اینفرارد و دارای موتور قرار گرفته است تا نور خورشید را به بخش های سایه دار سایت مجموعه بتاباند. این اینستالیشن که "هلیوستات " نام گرفته است، در شب، به یک چلچراغ شهری مونومنتال تبدیل می شود که همچون استخری شناور از نورهای ال ای دی در تاریکی آسمان به نظر می رسد.
پوشش گیاهی کشیده شده بر روی نمای ساختمان، دیوار سبز پارک را به سمت بالا گسترش داده و احساسی از طبیعت را به واحدهای مسکونی ارائه می نماید. این پوشش سبز، با جمع آوری دی اکسید کربن و انتشار اکسیژن، به کاهش مصرف انرژی کمک می نماید و حرارت کمتری را نسبت به سایه اندازهای سنتی، به محیط شهری، منتقل و منعکس می نماید.
MahaNakhon توسط Ole Scheeren و گروه معماری OMA طراحی شده است،ساختمانی چند منظوره و بلند مرتبه با 77 طبقه که در مرکزناحیه ی تجاری شهر بانکوک واقع شده است.این گسترش عمودی با مساحتی بیش از 150000متر مربع شامل : بازاری عمومی با چشم اندازی زیبا،مرکز تجاری چند طبقه ای برای خرده فروشی،رستوران ها ،کافه ها،فروشگاههای شبانه روزی،200 واحد مسکونی طراحی شده توسط Ritz-Carlton مرکز چاپ و نشر بانکوک، هتلی با 150 فروشگاه طراحی شده به وسیله شرکت بین المللی Mariot و Ian Schrager و بار و رستوران آسمان در بام . MahaNakhon جاه طلبانه ترین مجموعه معماری معاصر شهری در تایلند و بلندترین ساختمان بانکوک است.در طراحی آن،برای خلق آسمانخراش در شهری که ترکیب را تدریجی می پذیرد و آهسته به سمت زمین جریان می یابد، تیپولوژی برجها و دهلیز ها نادیده گرفته شده است. تراس های پلکانی از داخل و خارج با خرده فروشی ها و عملکرد های سرگرم کننده در پایین برج همساز می شوند و بازدید کننده را به حرکت رو به جلو و دیدار از چشم انداز کوهستان فرا می خواند. در همسایگی اش بنای 7 طبقه مکعبی شکل با تراس های مرتبط وجود دارد که باعث ایجاد دهلیز خارجی وسیعی در این میان می گردد ،فضایی برای عملکرد های اجتماعی،غذا خوری،محلی برای استراحت و فراغت و فضاهای پشتیبانی منطقه مسکونی و عمومی. روبروی آن، میدان MahaNakhon به شکل بازای پویا و عمومی طراحی شده است ،جایی برای برنامه های فرهنگی برنامه ریزی شده و رخدادهای فرهنگی از پیش تعیین نشده،منظر و چشم اندازی در کنار سکونتگاههای شهر و اتفاق فرهنگی نادری در بازخورد اجتماعی. بر روی برج حکاکی دقیقی ایجاد شده است ، روبان متخلخل سه بعدی ساخته شده و پیچیده شده دورادور برج برای نمایش روند زندگی درون آن . بدین وسیله امکان ارائه باکس های شیشه ای سقفی منحصر بفردی برای دید و چشم اندازی دو طرفه و سخاوتمندانه از درون و بیرون فضا بوجود می آید که به ندرت در آسمانخراش ها اتفاق می افتد که به خوبی با اقلیم استوایی بانکوک منطبق گشته است.منافذ طراحی شده ،حد اعلی دید پانوراما را ارائه می دهند، دید پرنده منحصر به فردی از شهر و رود Caphraya. سکونتگاهها برای بهره وری بیشتر از نو آوری ها در محدوده غیر متخلخل برج جای گرفتند: فضاهای دوبلکس مسکونی با فضاهای باز بیشتربرای افزایش سطح پنجره های تراس دار،شکست های نما که به درون و بالا می شکنند و فضاهای اندرونی و بیرونی برای زندگی خلق می کنند.
طرح ویلای موج در سواحل مدیترانه اسپانیا را به نمایش گذاشته است. این ویلا با سبکی متمایز و با مدیریتمعماران این شرکت: خواکین تورس و رافائل لامازارس طراحی شده است. طرح این دو نفر در طی چند سال گذشته دارای تغییرات زیادی بوده است. از جمله می توان به حرکت و خطوط موجدار به کار رفته نما اشاره کرد. ولی صرفاً این ویلا به عنوان یک خانه مسکونی تک خانواری طراحی شده است سایت پروژه منحصربه فرد و مناسب چنین طرحی است. با توجه به اقلیم گرم و مرطوب این منطقه، خطوط به کار رفته در نما، از اقدامات و خلاقیت های طراحی به شمار می رود.
با توجه به این که متراژ این طرح فقط 1000 متر میباشد، طراحان به خوبی توانسته اند عرصه ها را در سه طبقه طراحی کنند. زیرزمین با پارکینگ، بخش خدماتی و تأسیسات، طبقه همکف با فضاهای عمومی ( نشیمن و پذیرایی)، و طبقات بالاتر با اتاق های شخصی اعم از اتاق خواب طراحی شده است. تمام فضای داخلی به دلیل طراحی گسترده پنجره های بزرگ از نور طبیعی بهره می برند. هر طبقه دارای تراس بزرگی می باشد که فیلتر طراحی مناسبی برای ورود نور به قسمت نشیمن ساختمان در شرق بنا می باشد. همچنین یک استخر بر روی پشت بام واقع شده تا طراح از تمام فضاهای منفی و مثبت، حداکثر استفاده را ببرد. هر چهار طرف ساختمان نمای متفاوتی را نشان می دهند تا الگوی کلی را از یکنواختی خارج کنند. ولی در عین حال از الگوی مشابهی برای طراحی استفاده شده تا تعادل کل بنا حفظ شود.
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
